Twierdzili, że zaprowadzą porządek wśród ludzi niezdolnych, by rządzić samymi sobą. Rozgłaszali, że podejmują sprawiedliwą wojnę o należne im i podstępem wykradzione ziemie. Wyśmiewali "słowiański rozgardiasz", utrzymując, że podludzie ze Wschodu tylko od nich mogą nauczyć się prawdziwej kultury. Kłamali. Z Niemiec nie przynieśli cywilizacji, ale ludobójstwo.
Ponad pieć milionów polskich obywateli zabitych w toku działań wojennych, wyłapywanych ma ulicach i mordowanych jak zwierzęta, zagłodzonych, zesłanych do obozów, których jedynym celem była eksterminacja. Grabież majątku narodowego, destrukcja miast, zawłaszczenie kultury. Niewolnicza praca, wyniszczanie świadomości i plany zagłady całego polskiego narodu. Ogrom nierozliczonych krzywd wymyka się ocenie i opisowi.
I. Zbrodnie Wehrmachtu we wrześniu 1939 roku i pierwsze dni okupacji
II. Podział ziem okupowanych i eksterminacja polskiej inteligencji
III. Eutanazja na ziemiach polskich
IV. Okupacyjny terror w Generalnym Gubernatorstwie i akcja AB
V. Represje za akcje polskiego ruchu oporu
VI. Niemieckie represje wobec polaków za pomoc żydom
VII. Wysiedlenia polaków
VIII. Przejęcie polskiego przemysłu
UWAGI:
Na okładce podtytuł: ogrom bestialstwa, nierozliczone zbrodnie i niemiecka odpowiedzialność. Bibliografia, netografia na stronach 333-343. Indeks. Oznaczenia [>>] odpowiedzialności: Dariusz Kaliński.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
"Codzienność wojenna i powojenna Górnego Śląska w pamięci najstarszych mieszkańców Mateusza Paszendy, to książka wyjątkowa. Ten młody historyk zmierzył się bowiem z tematem rzadko goszczącym na kartach podręczników i w debacie publicznej. Jego pełne pasji wysiłki zmierzały bowiem do ocalenia tego, co nazywamy żywą historią, a więc wspomnień jej bezpośrednich świadków i uczestników. Nie jej głównych kreatorów, lecz zwykłych ludzi, których życie splotło się, często bez ich woli, z burzliwymi wydarzeniami lat 40-tych XX stulecia na Górnym Śląsku. Jak każdy tego typu przekaz, jest naznaczony ogromną dozą subiektywizmu, czasem obarczony błędami czy uproszczeniami, niemniej w swym subiektywizmie prawdziwy. Doświadczenie dwóch reżimów totalitarnych dało Autorowi wyjątkową okazję zbadania reakcji i doświadczeń ludzi, którzy stali się marionetkami w rękach tych, którzy kierowali wielkimi historycznymi wydarzeniami. Historia bowiem to nie tylko podręczniki, historia to przede wszystkim żywi ludzie, co dobitnie pokazuje monografia Mateusza Paszendy".
UWAGI:
Na podstawie pracy magisterskiej. Bibliografia na stronach 178-183. Oznaczenia odpowiedzialności: Mateusz Paszenda.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zwłaszcza jeśli są same. Oddzielone od rodzin, wywiezione do obozu, poddane eksperymentom.
A nawet jeśli bliscy pozostali przy nich, pod ich opieką dzieci tak samo głodowały, chorowały i umierały. Uciekały na piechotę przez setki kilometrów. Były siłą wcielane do niemieckiej szkoły i odzierane z polskości.
Hania straciła nogę i obarczona kalectwem musiała walczyć o przeżycie w Auschwitz, gdzie ten, kto nie pracował, trafiał do krematorium.
Maszę polska niania ochrzciła Marysią i po śmierci rodziców wychowała jak swoje dziecko mimo grożącej jej za to śmierci.
Jurek przeżył piekło na ziemi w obozie utworzonym specjalnie dla dzieci. Nikt go tam nie chronił - jedynymi dorosłymi w okolicy byli jego oprawcy.
Stefcia urodziła się w obozowym baraku.
Po latach dają świadectwo prawdzie. W ich wspomnieniach splatają się dobro i zło czasów wojennej zawieruchy - planowana zagłada narodu polskiego, okupiona męczeństwem tysięcy małych Polaków, oraz odwaga i przyzwoitość ludzi ryzykujących wszystko, żeby nieść pomoc. O nich, aniołach spotkanych na swojej drodze, dzieci wojny też nam przypominają. Nie chcą, by pamięć o nich zaginęła, bo jak mówi jedna z bohaterek: "Prawdy nie można zakłamywać".
UWAGI:
Bibliografia na stronach 361-362. Oznaczenia odpowiedzialności: Monika Odrobińska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Pawiak - największe więzienie gestapowskie na terenach Polskich. Trafiały do niego całe rodziny, również kobiety w ciąży. Karę odbywały tam również dzieci i młodzież, która angażowała się w działalność konspiracyjną. "Dzieciństwo" było dla nich pustym słowem, odległym wspomnieniem, nieznanym stanem beztroski.
Jan spędził 2 pierwsze lata swojego dzieciństwa w celi. Nie znał innego świata. Więzienie było da niego jedynym domem.
Emilię zgarnęli w szóstym miesiącu ciąży. Jako pierwszy na Pawiak trafił jej mąż. Lilii, ich córka urodzona w więzieniu, do dziś nie potrafi spokojnie czytać wspomnień katowanego tam ojca.
Janina, pseudonim Mirka, już w wieku dziesięciu lat postanowiła pomagać mamie w działalności konspiracyjnej. Jako dwunastolatka została zaprzysiężona jako samodzielna łączniczka. Gdy miała czternaście lat, aresztowało ją Gestapo. Trafiła prosto do piekła Pawiaka.
Sylwia Winnik w swojej nowej książce dotarła do niepublikowanych dotąd opowieści i osobistych zdjęć bohaterów tamtych wydarzeń. Każda z ich historii pokazuje, że mimo wszystko warto wierzyć w człowieka i w dobro.
UWAGI:
Bibliografia na stronach [327]-[328]. Oznaczenia odpowiedzialności: Sylwia Winnik.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Relacja żołnierza elitarnego Kedywu Armii Krajowej, któremu śmierć często zaglądała w oczy. Podczas jednej z akcji zabił gestapowca Krafta, szefa niemieckiej Policji Kryminalnej w Siedlcach. Po wkroczeniu Armii Czerwonej został zatrzymany przez patrol NKWD, ale uciekł likwidując dwóch funkcjonariuszy sowieckiej bezpieki. W 1945 roku postrzelony wpadł w ręce Urzędu Bezpieczeństwa. W tzw. procesie kiblowym dostał karę śmierci, zamienioną na dożywocie. Spędził osiem ciężkich lat w komunistycznych więzieniach. Dziś ma 95 lat. W wywiadzie-rzece opowiada o tym, co przeżył, jak walczył i pracował dla Polski. To poruszające świadectwo człowieka, Polaka, który mimo wielu dramatycznych chwil zachował wiarę w Boga, nieugięty patriotyzm, siłę charakteru, niespożytą energię i pogodę ducha.
UWAGI:
Na okładce: Spowiedź życia płk. Witalisa Skorupki. Oznaczenia odpowiedzialności: Witalis Skorupka, Beata Sławińska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wersja polska i angielska. Recenzowana monografia zbiorowa zawierająca wybrane artykuły badaczy, którzy w 2018 roku uczestniczyli w konferencji na temat miejsc noszących urbanistyczne i architektoniczne piętno Trzeciej Rzeszy.
Niemieckie plany podboju i hitlerowska polityka ludobójstwa, zwłaszcza w Polsce bezpośrednio powiązana z urbanistycznymi wizjami okupantów, przesądziły o jednoznacznej kwalifikacji całego dorobku architektów Trzeciej Rzeszy jako "dziedzictwa nienawiści" ("heritage of atrocity"). W literaturze polskiej problem owego dziedzictwa był przez wiele lat ze zrozumiałych względów pomijany albo informowano o nim pobieżnie.
Celem wspólnego projektu badawczego MCK i Zentralinstitut für Kunstgeschichte w Monachium, który zwieńczyła konferencja, było dokonanie przeglądu obiektów architektury i urbanistyki, a także projektów niezrealizowanych, jakie pozostawiła Trzecia Rzesza na terytorium dzisiejszej Polski, na podstawie źródeł zarówno polskich, jak i niemieckich.
UWAGI:
Indeks. Oznaczenia odpowiedzialności: pod redakcją naukową Jacka Purchli i Żanny Komar ; [tłumaczenia Peter Seraphim (z niemieckiego), Anna Śliwa [>>] (z niemieckiego), Agnieszka Topornicka (z angielskiego).
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
10 maja 1945 roku. Zofia Nałkowska jedzie przez zniszczoną Warszawę. Trzyma w dłoniach depeszę agencji prasowej, w której korespondent donosi o odkryciu w Gdańsku fabryki mydła z ludzkiego tłuszczu. Wraz z innymi członkami komisji, która ma zbadać niemieckie zbrodnie, zmierza na lotnisko i wsiada do samolotu. Leci na Pomorze, by wyjaśnić, co tak naprawdę się wydarzyło.
Pisarka jest wstrząśnięta tym, co zastaje w instytucie anatomicznym profesora Rudolfa Spannera. Po powrocie do stolicy pisze Medaliony. Zbiór opowiadań porusza serca milionów Polaków. Po jego lekturze wszyscy już dobrze wiedzą, że Niemcy podczas wojny przerabiali ludzi na mydło.
O czym nie napisała Zofia Nałkowska? Czym zajmowali się niemieccy anatomowie w Gdańsku, Poznaniu i we Wrocławiu? Czy mają krew niewinnych ofiar na rękach? Śledztwo prowadzi Tomasz Bonek, reporter specjalizujący się w rozwiązywaniu zagadek z czasów II wojny światowej. Dokumentalista wyjaśnia, jak doszło do powstania pierwszego polskiego fake newsa, i odkrywa ciemne strony faszystowskiej medycyny.
UWAGI:
Plany na wyklejkach. Oznaczenia odpowiedzialności: Tomasz Bonek.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
